Pokazywanie postów oznaczonych etykietą po grecku. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą po grecku. Pokaż wszystkie posty
Namawiała, namawiała, aż w końcu namówiła ;) Ten wpis powstał w dużej mierze dzięki Ewie, która przypomniała mi o innych zaletach winnej latorośli, która od zawsze dekoracyjnie pnie się po ścianach szopki na drewno przy domu moich dziadków i jesienią uszczęśliwia nas kiściami mocno kwaskowatych, ciemnych winogron. Ewa, specjalistka od kuchni libańskiej, namówiła mnie na wykorzystanie liści tychże winogron i zrobienia z nich czegoś, co u nas nazwalibyśmy gołąbkami, a w krajach śródziemnomorskich i bliskowschodnich znane jest najczęściej jako dolmades. Nie znałam wersji libańskiej, ale z dolmades spotkałam się w Grecji, które serwowano na zimno w charakterze przystawki z nadzieniem mięsnym lub wegetariańskim - z ryżem i dodatkami.
Po takim kulinarnym karnawale trzeba będzie narzucić sobie ostrą dietę w poście! Ale jak tu się oprzeć tym wszystkim karnawałowym smakołykom, których skład w znakomitej większości może przyprawić o atak serca każdego dietetyka. Na przykład takiej tulumba :) Moje słodkie, karnawałowe wędrówki zagnały mnie aż na Bliski Wschód, a tam jest słodko do entej potęgi.
Ostatnio uratował mi życie! :) Przesadzam oczywiście, ale był prawdziwym wyjściem awaryjnym, kiedy ostatnio jakimś sposobem zabrakło w domu chleba i ta straszna prawda wyszła na jaw wieczorem, tuż przed świątecznym dniem (= zamknięte sklepy). Na zakwasowy zaczyn i wyrastanie zakwasowca nie było już czasu i trzeba było ratować się drożdżowym. Mając w pamięci cudowny (w smaku i formie :)) Pan de Horiadaki z oliwkami i czarnuszką, wybrałam inny grecki, biały chleb - wiejski pszenno-kukurydziany z książki o drożdżowych wypiekach autorstwa Mirrabelki.
Wybieracie się do Grecji, właśnie wróciliście lub wspominacie swoje ostatnie greckie wakacje? Zresztą nieważne - każdy powód jest dobry, żeby upiec ten chleb :) Pieczywo na zakwasie zwykle kojarzy się z ciężkimi, wiejskimi chlebami lub ciemnymi razowcami. Okazuje się, że można też upiec białe, pszenne, lekkie pieczywo o mięciutkiej, aromatycznej skórce bez dodatku drożdży, czego przykładem jest grecki Pan de Horiadaki.
Było o słodkościach karnawałowych spod koła podbiegunowego, a teraz coś z gorącego południa. Właściwie nie mam pojęcia, czy Grecy jadają loukoumades akurat w Tłusty Czwartek. Jako że celebrują oni życiowe przyjemności przez okrągły rok i malutkie pączki oblane złocistym miodem można spróbować na każdym rogu ulicy nawet w środku gorącego lata, więc jest to bardzo prawdopodobne, że i przy okazji ostatków też się nimi raczą :)
Nowy rok zaczął się dla mnie po grecku (czyżby to jakieś noworoczne proroctwo? ;) Mam tylko nadzieję, że nie chodzi o udawanie Greka!) :) I to nie tylko za sprawą Greka Zorby, odtańczonego radośnie w sylwestrowy wieczór ;) W kuchni też rozbrzmiały dźwięki greckiego buzuki, kiedy przypomniałam sobie o opakowaniu ciasta filo, czekającego w zamrażalniku od miesiąca na lepsze czasy, próżniowo zapakowanym kawałku sera halloumi, przywiezionego z Cypru i butelczynie bursztynowej Retsiny ;) Wcześniej niestety nie miały szans z przedświątecznymi i świątecznymi daniami, ale teraz, po bożonarodzeniowej karuzeli smaków, jak świeży powiew znad Morza Śródziemnego, triumfalnie zawojowały moją noworoczną kuchnię :) W pierwszy weekend nowego roku delektowałam się zapiekanką z porów, a w kolejnych wpisach pokażę Wam, co udało mi się wyczarować z ciasta filo i sera halloumi :)
Zacznę od chrupiących, delikatnych rożków z bardzo aromatycznym nadzieniem serowym, które mogą być smaczną i elegancką przystawką albo przekąską np. na karnawałową prywatkę. Pierwszą wersję rożków z ciasta filo podpatrzyłam u Pascala Brodnickiego, który smak serowego nadzienia podkreślił suszoną lawendą, co bardzo mi się spodobało. To oczywiście propozycja, dla tych, którzy tolerują zapach lawendy. Przeciwnicy "mydlanego" ziółka ;) mogą zastąpić ją innymi ulubionymi, aromatycznymi ziołami.
Zacznę od chrupiących, delikatnych rożków z bardzo aromatycznym nadzieniem serowym, które mogą być smaczną i elegancką przystawką albo przekąską np. na karnawałową prywatkę. Pierwszą wersję rożków z ciasta filo podpatrzyłam u Pascala Brodnickiego, który smak serowego nadzienia podkreślił suszoną lawendą, co bardzo mi się spodobało. To oczywiście propozycja, dla tych, którzy tolerują zapach lawendy. Przeciwnicy "mydlanego" ziółka ;) mogą zastąpić ją innymi ulubionymi, aromatycznymi ziołami.
Drugi z pomysłów na paczuszki sera w cieście przywiozłam z Cypru i polega on na nasączaniu upieczonych już rożków syropem miodowym z dodatkiem octu balsamicznego. Obie wersje godne spróbowania i polecenia. Ser halloumi możecie zastąpić kozim twarożkiem lub fetą.
Rożki z halloumi, miodem i lawendą:
kilka płatów ciasta filo (z jednego płata wyjdą 4 rożki),
ser halloumi (lub kozi twarożek lub feta),
miód,
suszona lawenda,
tymianek,
garść orzechów piniowych lub włoskich,
kilka płatów ciasta filo (z jednego płata wyjdą 4 rożki),
ser halloumi (lub kozi twarożek lub feta),
miód,
suszona lawenda,
tymianek,
garść orzechów piniowych lub włoskich,
ok. 2 łyżki stopionego masła
Pojedynczy płat ciasta rozciąć ostrym nożem na cztery prostokąty. Każdy prostokąt posmarować masłem. Na węższym boku prostokąta, przy brzegu ułożyć kawałek sera, polać odrobiną miodu, posypać tymiankiem i odrobiną lawendy, na koniec posiekanymi orzechami. Złożyć pasek ciasta, tak aby powstał trójkąt (patrz zdjęcia powyżej).
Gotowe rożki ułożyć na wyłożoną pergaminem blaszkę, posmarować masłem i posypać sezamem lub czarnuszką. Piec około 10 minut, aż rożki będą rumiane.
Gotowe rożki ułożyć na wyłożoną pergaminem blaszkę, posmarować masłem i posypać sezamem lub czarnuszką. Piec około 10 minut, aż rożki będą rumiane.
Upieczone rożki z serem można podać z syropem miodowym (wówczas nie dodajemy miodu do nadzienia) - 2-3 łyżki octu balsamicznego wymieszać z 2-3 łyżkami miodu, aż powstanie syrop.
Witam w nowym roku :) Na początku chciałam Wam podziękować za wszystkie, piękne życzenia świąteczne i noworoczne. Mam nadzieję, że razem przeżyjemy kolejny, fascynujący rok, odkrywając parę nowych tajemnic kuchennych, nowych smaków, nowych ciekawych miejsc i nowych wartościowych przyjaźni i znajomości. Właśnie - aż trudno uwierzyć, że oto mamy już rok 2010! Data brzmi jakoś tak, hmm - przełomowo? Pewnie dlatego, że doczekaliśmy już drugiej "odysei kosmicznej" ;) I chociaż wciąż jeszcze nie podróżujemy w kosmos w celach turystycznych, to okrągła "futurystyczna" data skłania do poczucia, że w ciągu najbliższych dwunastu miesięcy zdarzy się coś całkiem nowego i nieoczekiwanego. Oby był to przełom pozytywny :)
A ja ciągle tęsknię do lata... Byłam bliska załamania, kiedy zamiast pierwszymi oznakami wiosny, ciepłym wietrzykiem i słońcem (no dobra, słońce było, ale wcale nie grzało :-/), weekend przywitał mnie śnieżycą i mrozem. Przyroda zdaje się wariować, bo tydzień temu widziałam w ogrodzie wychodzące z ziemi tulipany, a teraz znów ten mróz i śnieg :-/ Na szczęście udało mi się przetrwać ten nagły powrót zimy with a little help from my friends ;) a koniec weekendu spędziłam na wspominaniu zeszłorocznych wakacji, co zainspirowało mnie do wykonania deseru greckiego :)
Subskrybuj:
Posty (Atom)
