Pączki, pączki...

Tegoroczny karnawał, o wyjątkowo limitowanym czasie trwania zbliża się do końca i już w najbliższy czwartek oddamy się słodkiemu łakomstwu, w najbliższą sobotę ostatnim karnawałowym hulankom i swawolom. Trochę szkoda, bo nie zdążyłam nawet usmażyć chrustu i moich ulubionych serowych oponek, ale za to usmażyłam górę pączków. Nie sama, bo w rodzinnej komitywie, więc wpis zaliczam do cyklu "rodzinne gotowanie" lub w tym przypadku dokładniej - "rodzinne pączkowanie" i wcale nie sugeruję tu, że wspólnie tyjemy na potęgę (choć przy tej liczbie kalorii to niewykluczone) ;))

Niekwestionowaną mistrzynią w temacie pączków jest moja ciocia i wszystkie pączki, jakie usmażyłam w moim dotychczasowym życiu, wciąż jeszcze mogą się schować przy jej pączkach idealnych, co tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że i w tej dziedzinie najważniejsze jest doświadczenie. Oddałyśmy więc palmę pierwszeństwa cioci, występując z Dziuunią w roli pomocnic kuchennych, a jak do tego starałam się spisywać skrzętnie "przepis na oko" i rejestrować w obiektywie to, co się działo w kuchni.

A działo się sporo od samego początku, kiedy to jedno po drugim, zaczęły trafiać do miski z rozkruszonymi drożdżami, cukrem i mąką żółtka, aż naliczyłam ich tuzin z kawałkiem. Później, kiedy wszystkie składniki znalazły się w jednym miejscu, zaczęło się wielkie wyrabianie, tak długie, aż powstało gładkie, jednolite ciasto, a powstała siateczka glutenu zapewniła mu pożądaną elastyczność, co potwierdził test okiennej szyby, wykonany na kawałku ciasta przez Dziuunię (ciasto powinno być tak elastyczne, aby można było rozciągnąć je w palcach niemal do przezroczystej błonki). Dopiero wtedy pozwoliłyśmy ciastu na odpoczynek pod bawełnianą kołderką do czasu, aż podwoiło swoją objętość. Pączki nadziewałyśmy klasycznie - różaną marmoladą, starannie sklejając ciasto, aby nadzienie znalazło się dokładnie w środku i nie uciekało podczas smażenia. Później zostało już tylko cierpliwe smażenie na maleńkim ogniu, osączanie i lukrowanie, czemu z wielkim zainteresowaniem przyglądał się kot i inni cztero- i dwunożni amatorzy karnawałowych słodkości.
Efektem całego zamieszania było 67 pączków o muślinowym, puchatym miąższu, słodkim różanym nadzieniu i cieniutkiej, delikatnej skórce. Smacznego Tłustego Czwartku życzę :)

Pączki:

1000 g mąki (+ trochę do podsypywania),
100 g drożdży,
200 g masła,
100 g cukru,
13 żółtek,
2 całe jajka,
500 ml mleka,
50 ml spirytusu,
1 łyżeczka soli
marmolada różana

Drożdże rozkruszyć w dużej misie i rozetrzeć z łyżką cukru i odrobiną ciepłego mleka. Odstawić na chwilę.
Dodać przesianą mąkę z solą i resztą cukru. Dodać żółtka i jajka i mieszać dodając resztę ciepłego mleka i stopione masło. Wszystko zagnieść i na końcu dodać spirytus. Całość zagniatać tak długo, aż ciasto będzie gładkie, lśniące i elastyczne. Jeżeli jest bardzo luźne - podsypać odrobiną mąki.
Wyrobione ciasto przykryć ściereczką i odstawić w ciepłe miejsce na ok. godzinę, aż podwoi swoją objętość.

Wyrośnięte ciasto podzielić na równe porcje. Każdą nadziać marmoladą i uformować płaską kulkę. Układać na oprószonej mąką stolnicy i odstawić na ok. 30 minut tak, aby pączki wyrosły.

W dużym, płaskim garnku rozgrzać olej. Smażyć pączki partiami na bardzo małym ogniu z obu stron na złoty kolor. Usmażone odsączyć na papierowym ręczniku i jeszcze gorące lukrować.