Let me take you by the hand and lead you through the streets of London...

... I'll show you something to make you change your mind

Pozwólcie, że chwilę odetchnę od gotowania i powspominam moją wrześniową wyprawę do Londynu :)

Poleczka napisała kiedyś, że Londyn można kochać lub nienawidzić i ona skłania się ku temu drugiemu uczuciu ;) Zdaję sobie sprawę, że punkt widzenia i czucia wygląda zupełnie inaczej z perspektywy mieszkańca największego europejskiego miasta, który musi zmagać się z jego codziennością i urokami, a inaczej z perspektywy turysty, który przez chwilę ogląda i nasiąka tym, czym Londyn od wieków wabi i przyciąga ludzi z najróżniejszych kultur i miejsc świata. Ja tak długo pielęgnowałam i dokarmiałam marzenie o odwiedzeniu Londynu, że bałam się trochę, że kiedy marzenie to w końcu się spełni, cała magia miasta pęknie jak bańka mydlana, a ja wrócę zawiedziona jego zwyczajnością. Ale nie zawiodłam się ani trochę (no dobra - dworzec Victoria może lekko zniechęcić na dzień dobry ;)) Jestem oczarowana Londynem i bardzo chciałabym tam wrócić :)

Londyn jest monumentalny - powierzchnia, gęstość zaludnienia i nieprawdopodobna ilość dóbr kulturalnych daje mu w pełni uzasadnione miano największej i najbardziej wpływowej stolicy w Europie. Jest też zupełnie inny od wszystkich metropolii, które miałam okazję odwiedzić. Brak wyraźnie zarysowanego centrum, wokół którego koncentruje się życie miasta i liczba dzielnic, które diametralnie różnią się od siebie wyglądem i atmosferą sprawiało, że czułam się trochę jak we wnętrzu kolorowego kalejdoskopu, który wystarczy lekko przekręcić, żeby ujrzeć zupełnie inny wzorek i kolor. Bo Londyn to taki świat w pigułce - chwila podróży metrem i jesteśmy w innym jego zakątku - z jego własnym centrum, kulturą i lokalnym kolorytem.

I lokalnym jedzeniem :) Kulinarnie Londyn jest tak samo bogaty i kosmopolityczny. Kiedy chcemy zjeść prawdziwe curry, udajemy się do dzielnicy hinduskiej, a kiedy mamy ochotę na księżycowe ciastko, znajdziemy je na pewno w China Town, razem z niezliczonymi barami szybkiej obsługi, serwującymi smaczne i tanie chińskie lub hinduskie jedzenie i marketami, wypełnionymi od wejścia tylko i wyłącznie produktami pochodzącymi z kraju zamieszkującej daną dzielnicę ludności. To tam zaopatrzyłam się w zapas przypraw azjatyckich i kupiłam wymarzone, metalowe naczynie do serwowania curry :)

To wszystko przeplata się z kuchnią angielską, która wcale nie dominuje, ale jest jedną z wielu równoprawnych możliwości wyboru, jakie oferuje miasto. Po lokalne specjały najlepiej udać się na targ lub jeden z olbrzymich, wspaniałych marketów. Zdążyłam odwiedzić tylko Borough Market i chociaż spędziłam tam sporo czasu, to chętnie pokręciłabym się wokół stoisk drugie tyle :) Niemal hipnotyzujące kolorami i zapachami stragany, wypełnione misternie poukładanymi warzywami i owocami, ogromnymi blokami serów, od których smakowania trudno się oderwać (bo jak tu zdecydować się, który rodzaj stiltona i cheddara smakuje najlepiej? ;)), rzędami butelek z niezliczonymi gatunkami lokalnych piw i cydrów i stoisk z gotowymi potrawami na wynos, potrafią zatrzymać tam na wiele godzin :)

W Londynie nie mogłam odmówić sobie też mojej ulubionej brytyjskiej przyjemności dnia codziennego, czyli południowej filiżanki kawy lub herbaty ze świeżutkimi scones, koniecznie w komplecie z dżemem i "clotted cream" - gęstą, kremową śmietaną. Zwolennicy czegoś konkretniejszego i wytrawnego mogą zawsze spróbować angielskiego paja z nadzieniem mięsnym. W porze obiadowej można rozejrzeć się za jednym z rodzai udomowionych przez kuchnię brytyjską curry, zjeść w biegu miejscowy klasyk, czyli fish&chips lub uraczyć się stekiem, zapiekanką z ziemniaczanym puree i mięsem lub rybą albo sycącą pieczenią z sosem i puchatym Yorkshire pudding. Wieczorem z kolei najlepiej wyskoczyć do pubu, chociaż aby zakosztować prawdziwej brytyjskiej kultury pubowej, warto wyruszyć na prowincję, bo atmosfery małych, lokalnych pubów w środkowej Anglii na próżno szukać w Londynie.

Teraz już wiem, że Londynu nie sposób poznać i zwiedzić w zaledwie kilka dni (chociaż przed wyjazdem naiwnie łudziłam się, że cztery dni to wystarczający kawał czasu, żeby obejść Londyn z przysłowiowym palcem w.. nosie ;)) Na same, porażające swoim bogactwem muzea potrzeba tygodnia, nie mówiąc już o wszystkich zabytkach i historycznych miejscach, których nie można nie zobaczyć. Do tego wszystkiego Londyn, jak żadne inne miasto na świecie, sprzyja szczególnie miłym i często niespodziewanym spotkaniom ;) Nie pozostaje mi nic innego, jak zaplanowanie kolejnej wyprawy na wyspy, bo już zdążyłam zatęsknić za scones, cydrem Aspall, spacerem po spowitych we mgle londyńskich ulicach i romantycznych parkach, gdzie ptactwo i wiewiórki żyją w zdumiewającej symbiozie z mieszkańcami i turystami (orzeszek za pozowanie do zdjęcia ;)), za odjazdową dzielnicą Camden Town i najsłynniejszym przejściem dla pieszych na Abbey Road :)

Jeżeli macie ochotę na dłuższą wycieczkę po Londynie, więcej zdjęć znajdziecie w Pocztówkach z Podróży