Baklava

Kiedy rozmroziłam całe opakowanie ciasta filo, nie mogłam, po prostu nie mogłam oprzeć się pokusie upieczenia baklavy. Do aromatycznych pierożków z serem wystarczyło zaledwie kilka płatów cieniutkiego, jedwabistego greckiego ciasta, a zostało ich całe mnóstwo, a przynajmniej akurat tyle, aby wyczarować śródziemnomorski przysmak, rozpoznawalny na świecie, tak jak grecka sałatka, moussaka czy turecki kebab. Mnie też baklava kojarzy się najbardziej z greckimi wakacjami, kiedy zmęczona południowym słońcem i wędrówką po fascynujących starożytnych zabytkach, muzeach i tętniących gwarem przekrzykujących się kupców i turystów, kolorowych bazarach, przysiadałam gdzieś na zacienionym skwerku z ogromnym kawałkiem (Grecy nie sprzedają małych porcji ;)) lepkiej od słodkiego syropu baklavy. Syrop spływał po brodzie i rękach, a ja miałam wrażenie, że tak właśnie musiała smakować ambrozja, którą raczyli się olimpijscy bogowie.

Bo baklava zawiera w sobie wszystko co najlepsze z dostępnych człowiekowi darów natury - orzechy, przyprawy korzenne, czasem bakalie, świeże cytrusy, miód, a to wszystko opakowane w proste, neutralne w smaku, ale nadające przyjemnej chrupkości ciasto. Baklava może mieć różne kształty i różnić się rodzajem nadzienia, w zależności od użytych gatunków orzechów. Najbardziej klasyczna to ta z dużych płatów ciasta filo, przekładanych orzechami włoskimi lub pistacjami i krojona po upieczeniu w romby. Ale baklava może mieć też kształt małych, pojedynczych roladek lub pakiecików. Grecy mają na każdy z tych rodzajów baklavy swoją nazwę, ale wszystkie one pieczone są w ten sam sposób, często razem, na jednej okrągłej, płaskiej aluminiowej blaszce i nasączane miodowych syropem.

Baklavę piekłam już w swoim życiu kilka razy, z różnych przepisów (łącznie z tym, na cieście francuskim, ale to nieporozumienie ;)) Podaję ten, który najbardziej przypomina baklavę, którą próbowałam w Grecji i Turcji. I spróbujcie sami - przygotowanie pokarmu bogów w swoim domu to naprawdę nic trudnego :)

Baklava:

ok. 400-gramowe opakowanie ciasta filo,
150 g stopionego masła

nadzienie -
ok. 300 g orzechów (włoskich, pół na pół włoskich i migdałów lub pistacji)
2 łyżki cukru,
1/2 łyżeczki cynamonu,
1/4 łyżeczki mielonego kardamonu,
1/4 łyżeczki mielonych goździków
2 łyżki stopionego masła

syrop -
300 ml wody,
3 łyżki miodu,
1/2 szklanki cukru,
1/2 łyżeczki mielonego cynamonu lub kawalek kory cynamonowej,
5 goździków,
2 łyżki soku z cytryny lub pomarańczy
trochę skórki otartej z cytryny lub pomarańczy

Prostokątną foremkę do pieczenia posmarować stopionym masłem. Ciasto trzeba dopasować do wymiarów foremki, w razie potrzeby przycinając brzegi. Potem zwykle liczę ilość płatów i dzielę je na trzy lub cztery w zależności od tego, czy zamierzam upiec baklavę z trzema warstwami orzechów czy dwiema.

Orzechy posiekać grubo i wymieszać z cukrem i przyprawami korzennymi, na końcu ze stopionym masłem.

W foremce ułożyć pojedynczy płat ciasta i posmarować go stopionym masłem. Ułożyć kolejny i powtarzać czynność, aż ułożymy wszystkie płaty przeznaczone na spód (jest to zwykle od 5 do 7 płatów). Układamy warstwę z 1/3 lub 1/2 porcji orzechów. Przykrywamy posmarowanym masłem płatem ciasta filo i znów układamy warstwę ciasta (za każdym razem smarując płat ciasta masłem) i warstwę orzechów do wyczerpania produktów. Ostatni płat ciasta posmarować masłem i wierzch naciąć lekko nożem (uważając żeby nie przeciąć aż do spodu) dzieląc ciasto na romby, co później znacznie ułatwi krojenie baklavy.

Rozgrzać piekarnik do temperatury 150 stopni i piec baklavę około 50 minut (do godziny), aż ciasto będzie rumiane i chrupiące.

Z wody, miodu, korzeni, soku i skórki z cytrusów ugotować syrop, gotując go na wolnym ogniu około 10 minut. Ostygnięte ciasto polać gorącym syropem albo odwrotnie - gorące ciasto polać przestudzonym syropem. Odstawić w chłodne miejsce na kilka godzin, aż ciasto wchłonie syrop - baklava najlepiej smakuje na drugi dzień. Przed podaniem pokroić.

Życzę smacznego. Sie ma! :)