Praska wiosna

Praga w maju pachnie bzami, zachwyca kwitnącymi rododendronami i forsycjami i koi wzrok soczystą zielenią starannie wypielęgnowanych trawników i parków. Szumiące radośnie i iskrzące się w słońcu wody Wełtawy tylko utwierdzają w przekonaniu, że to idealne miejsce do spędzenia majowego weekendu :) I nie tylko majowego, bo równie pięknie musi być tam jesienią.

Do czeskiej Pragi, podobnie jak do Berlina, wybierałam się już od kilku dobrych lat. I tak jak w przypadku Berlina, dotarłam tam po raz pierwszy dopiero w tym roku. Parę zbiegów okoliczności, układający się w ciąg dni wolnych, pierwszy majowy weekend, spontaniczna decyzja i tak oto wraz z przyjaciółkami znalazłyśmy się w mieście nad Wełtawą - jednej z najpiękniejszych europejskich stolic.

Praga zachwyca od pierwszego wejrzenia. Wszystkie historyczne dzielnice położone po obu stronach rzeki warte są uwagi i bliższego poznania. Z zazdrością patrzyłam na imponujące i wspaniale zachowane XIX-wieczne kamienice na Nowym Mieście, ślady secesji i Art Deco, przepiękny rynek Starego Miasta z górującym nad nim pomnikiem Jana Husa, przepych barokowych budowli na Malej Stranie i majestatyczne Hradczany z tajemniczą Złotą Uliczką (z której nie mam ani jednego zdjęcia, bo na moje nieszczęście wyładowały mi się baterie w aparacie :/ ) . To wszystko spięte kamienną klamrą obleganego przez turystów Mostu Karola i innych mniej sławnych ale równie malowniczych mostów na Wełtawie.

Pragę najprzyjemniej zwiedzać na piechotę. Spójna przestrzeń połączonych ze sobą dzielnic sprzyja spacerom, a spacerując można poczuć się trochę tak, jakby wędrowało się w czasie i przestrzeni - od jednej epoki historycznej do drugiej. Franz Kafka zaprasza na kawę do kafejki noszącej jego imię na żydowskim Josefovie, z dobrym wojakiem Szwejkiem można wypić (niejeden ;)) kufel zimnego, wybornego piwa, a gdzie indziej, sącząc kieliszek słodko-gorzkiego, zielonego absyntu, nawet w jeansach i podkoszulku można przez chwilę poczuć się jak elegancka, eteryczna XIX-wieczna dama z obrazów Alfonsa Muchy. Zwiedzanie na piechotę ma jeszcze jedną zaletę - wędrując uliczkami i zaułkami można zauważyć szczegóły (nie tylko architektoniczne), których nie dostrzegłoby się z wycieczkowego autokaru, a nawet z pędzącej dorożki i pooddychać prawdziwą praską wiosną :)

Jak każda moja podróż, wyprawa do Pragi była też podróżą kulinarną :) W Czechach nie można nie zjeść wołowego gulaszu z knedlikiem, do wyboru - bułczanym (houskove knedlíky) lub ziemniaczanym (bramborové knedlíky). W wersji wegetariańskiej króluje panierowany, smażony ser, podawany na gotowanych ziemniakach z sosem tatarskim i najróżniejsze zupy (polevki). Na deser można wrócić do knedlików, tym razem na słodko z owocami (ovocné knedlíky) lub zamówić, wywodzący się z tradycji austro-węgierskiej strudel jabłkowy, podawany z bitą śmietaną lub sosem waniliowym lub też popularne naleśniki (palacinky) z lodami, owocami lub konfiturą. Ze słodkości w Czechach spróbujcie koniecznie pysznego twarożkowego batonika w polewie z białej lub ciemnej czekolady - Tycinka (w spożywczaku trzeba go szukać w lodówkach, najczęściej w sąsiedztwie jogurtów :)).

Osobny rozdział kulinarnej podróży do Czech trzeba by poświęcić napojom :) Chyba każdy znajdzie tam coś dla siebie, chociaż większość to napoje alkoholowe. Piwo przede wszystkim, ale w tym temacie, jako że piwnym smakoszem absolutnie nie jestem ;), niestety miarodajna nie będę. Za to mogę polecić bardzo smaczne, morawskie czerwone wina. Wędrując po Pradze można też wszędzie napić się herbaty lub czekolady z rumem lub czekolady z absyntem (!)

Do Pragi muszę wrócić, żeby uzbrojona w zapasowe baterie do aparatu obfotografować Złotą Uliczkę i żeby kupić foremki ule, których nie udało mi się tym razem znaleźć. Dlatego na razie mówię jej do zobaczenia :)

Więcej moich zdjęć z Pragi znajdziecie w pocztówkach z podróży